Click here to add a message

___________________________________________________________________________________________

Joachim De Roissart Mail	Website:	Gepost op30/05/2006 om 12h09
François mijn goede vriend mijn over-buur mijn mede-student mijn ... je was sterk, je had veel moed om toch te gaan studeren, om vele dingen toch te leren nu ben je weg, het ga je goed de plotse leegte in mijn hart is niet te vullen, ook al merk je het misschien niet mijn leven nu is vol verdriet het is zo hard om door te zetten maar toch doe ik het, voor jou, françois, mijn beste vriend (eigen creatie)

___________________________________________________________________________________________

Ruben Mail	Website:	Gepost op30/05/2006 om 10h52
We hebben jammer genoeg de gelegenheid niet gehad om elkaar beter te leren kennen. Maar in mijn ogen ben je de dapperste en sterkste jongen geworden die ik ken, ik heb enorm veel bewondering voor jou! Veel sterkte voor iedereen die hem nauw aan het hart lag!

___________________________________________________________________________________________

Haot Chantal Mail	Website:	Gepost op30/05/2006 om 04h28
Pour Anne,José, Maxime,François,Alice,Jean,Jacinthe Xavier et Daisy Petit Victor, ton parrain, François est parti. Il n’avait que dix-huit printemps, la fleur de l’âge. Toi, tu n’as que quelques lunes, pas davantage Tu commence à peine à trotter, de là de ci. Quant tu seras plus grand, quant tu seras plus mûr, Nous te conterons François, son ferme courage, Son sourire retenu, son combat si dur, La pudique tendresse donnée en partage. Malgré la souffrance et le temps trop compté, C’est en vie soleil qu’il a transformé les brèves Prémices. Petit loup, il ne t’a pas quitté. Petit Victor quand obstacle et difficulté Couvrirons de leur ombre tes joies et tes rêves Mets tes pas dans ceux de ton parrain bien-aimé. Chantal

___________________________________________________________________________________________

Van Lancker Stijn Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 21h58
Ik kende François niet persoonlijk, maar graag zou ik mijn medeleven willen betuigen met de familie en hen allen veel sterkte toewensen met dit overleiden van een dierbaar persoon.

___________________________________________________________________________________________

Kevin Onyn Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 21h05
François, Gevoelens met woorden verwoorden is een gave die niet aan iedereen is gegeven, toch probeer ik hier neer te schrijven watin mij omgaat, hoe moilijk het ook is. Door jouw heengaan neem je een deel van het verleden van iedereen mee. En in de herinneringen van dat verleden ontmoet ik je, keer op keer. Ik kende je al zo lang, van het 5e leerjaar al in het Sint Antoniuscollege om precies te zijn,zo lang dat je verweven zit in alle herinneringen. En je bleef in mijn leven, soms dichtbij soms eerder veraf, maar steeds prominent aanwezig. Je was een goed mens, altijd geweest, een vechter,iemand op wie je kon bouwen, met wie je kon praten over diepe dromen en gevoelens, maar met wie je ook plezier kon beleven. Iemand om respect voor te hebben, een voorbeeld voor ons allen. François, ooit zien we elkaar weer, in een andere wereld, daar geloof ik rotsvast in. Je zal er steeds voor je vrienden en familie zijn, niet meer zichtbaar aanwezig, maar aanwezig in ieders hart. Er zijn teweinig woorden om mijn respect en vriendschap tegenover jou neer te schrijven. Teweinig woorden om te zeggen hoe iedereen je zal missen. Te weinig woorden om je te vertellen dat we je steeds zullen herinneren. Te weinig woorden,... veel te weinig. Vaarwel François, vaarwel,......

___________________________________________________________________________________________

eline moreaux Mail	Website:	Gepost op29/05/2006 om 20h25
Lieve François, Het is zo moeilijk om te geloven... Jij die zo sterk was en zo vol van toekomstplannen. Je werd zomaar uit het leven gerukt door die verschrikkelijke ziekte. En wij, wij keken machteloos toe... Het is echt ongelooflijk hoe jij zo gevochten hebt: 2 weken geleden zat je nog naast mij examen EHBO af te leggen! Ik kreeg tranen in mijn ogen toen jij temidden het examen even voorover op de bank moest liggen..Waar haalde jij die energie vandaan? Ik herinner me nog dat je mij een berichtje stuurde om te vragen om goed voor Nele te zorgen terwijl jij in het ziekenhuis lag, en met een krop in mijn keel heb ik dan teruggestuurd dat ik dat natuurlijk wou doen.. We waren de 2 koppeltjes van ons klasje, het is in feite nog geen 365 dagen geleden, maar het lijkt een eeuwigheid! En toen je vroeg of ik wou helpen om samen met Nele aan zee je pleister aan je rug wou verversen (wat uiteindelijk niet nodig was) een daar altijd zo'n dankjewel voor zei, kreeg ik daar zo'n raar gevoel bij, jij moest toch helemaal geen dankjewel zeggen! Als iemand dankjewel moet zeggen, dan ben ik het wel... Dankjewel François, je bent een enorme verrijking in mijn leven. Maar altijd blijft er een stukje van jou in mij: het stukje waarin je zo vechtte, het stukje waarvan je ondanks alles zo hield van het leven, het stukje met al je toekomstplannen,... Het maakt niet uit welk stukje, ze zijn allemaal even mooi! Eline